Her akşam , aynı yer, aynı saatte,
Güneşten eşyama düşen bir çubuk;
Yangın varmış gibi , yukarı katta,
Arkamdan gel diyor, sessiz ve çabuk !
Neresi yurdum?
Güneş belki de.
O hep duran. Çocukluğumu tanıyan eski dostum
Kocamış bir çınar gibi yüreğim
Dallarıma hüzün yağar
Kökü yedi kat altında olsa da yerin
Yapraklarım güneşe sevdalı
